Rescue

Er zijn momenten waarop alles in een flits gebeurt.  Een noodsignaal komt binnen, de sirene loeit, het team schiet in actie.  Een skiër in de problemen, een ernstig gekwetste op een moeilijk bereikbare helling, een helikopter in de lucht. Reddingsacties kunnen spectaculair zijn, heroïsch zelfs.  De redders, die leven en dood scheiden met een touw, een uitgestoken hand, een moeilijke evacuatie.

Maar voor die minuten vol spanning kunnen er uren van wachten zijn. Hoe spectaculair het vliegend, varend of rollend materieel ook mag zijn.

Uren van turen over een kalme oceaan, waarbij je je afvraagt of je die vage stip aan de horizon nu al drie keer gezien hebt.  Uren van toezicht houden, routineus, zonder dat er iets gebeurt – en dat is maar goed ook.  Het is in die lange stiltes dat de smartphone wordt bovengehaald voor een spelletje.  Dat babbeltjes ontstaan met toeristen, over alles en niets.  Dat een banaan gesmaakt wordt of een suikerige Boule de Berlin het hoogtepunt van de dienst vormt.

Het is die gekke balans tussen paraatheid en verveling, tussen actie en afwachten.  Je kunt niet ontspannen, maar je doet soms ook even niets.  Altijd klaarstaan voor het ergste, maar meestal bezig met het gewone.  En toch… juist dat maakt het bijzonder.  Want als het erop aankomt, dan maakt die ene spectaculaire actie al die stille uren de moeite waard.